Abulia (z greckiego i oznaczająca zanik woli) to stan charakteryzujący się wyraźnym ograniczeniem spontanicznej aktywności zarówno w prostych czynnościach, takich jak gesty czy mimika, jak i w bardziej złożonych działaniach, jak praca czy twórczość. Osoby dotknięte abulią doświadczają zmniejszonego poczucia potrzeb i zainteresowań, co prowadzi do trudności w podejmowaniu decyzji oraz realizacji nawet najprostszych zadań. Świadomość tej niemocy dodatkowo pogłębia ich zły stan psychiczny, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do całkowitej bierności. Abulia często występuje przy zaburzeniach nastroju, takich jak depresja, melancholia, apatia, a także w nerwicach i toksykomaniach. Przyczynami abulii mogą być zarówno predyspozycje genetyczne i wrodzone, jak i czynniki środowiskowe, szczególnie wczesne błędy wychowawcze, takie jak nadopiekuńczość. Ponadto, abulia może współwystępować z uszkodzeniami płatów czołowych mózgu, schizofrenią oraz uzależnieniami behawioralnymi.
Abulia jest terminem używanym w psychiatrii i psychologii, aby opisać objaw występujący u osób mających trudności z inicjacją i utrzymaniem działania oraz wykazywaniem braku motywacji do wykonywania czynności. Osoby z abulią mogą wydawać się apatyczne, bezwolne i pozbawione energii. Abulia znana jet również jako zespół amotywacyjny i jest przeciwieństwem motywacji. Abulia oznacza utratę woli i trudności w podejmowaniu decyzji oraz realizowaniu działań i projektów, co często towarzyszy obniżeniu aktywności psychoruchowej.
Objawy abulii
Główne cechy abulii to zmniejszona aktywność, utrata zainteresowania, trudności w podejmowaniu decyzji, brak inicjatywy i motywacji do działania. Osoby z abulią mogą mieć trudności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak wstawanie z łóżka, przygotowywanie posiłków czy podejmowanie aktywności zawodowej.
Abulia może być wynikiem różnych czynników, w tym zaburzeń psychicznych (depresja, schizofrenia, otępienie), uszkodzeń mózgu, chorób neurologicznych lub efektów ubocznych stosowania niektórych leków. Zaburzenia neuropsychologiczne, będące konsekwencjami uszkodzeń płatów czołowych mózgu, mogą również przyczyniać się do wystąpienia abulii.