Acting out to pojęcie z dziedziny psychologii i psychoterapii, które odnosi się do niewłaściwych lub destrukcyjnych zachowań lub działań osoby, które są spowodowane emocjami, konfliktami lub problemami psychicznymi. Zachowania typu acting out cechują się tym, że jednostka wyraża swoje emocje i konflikty w sposób impulsywny i bardzo często destrukcyjny dla otoczenia. Zachowania te mogą nie spełniać norm społecznych, a osoba je podejmująca może działać bez umiejętności wyrażania swoich uczuć w bardziej zdrowy, konstruktywny lub społecznie akceptowalny sposób.
Acting out to wtórny mechanizm obronny polegający na impulsywnym zachowaniu niedopuszczającym do uświadomienia sobie emocji towarzyszących tym impulsom. Polega głównie na przekształceniu lęku i słabości w działanie dające finalnie poczucie sprawstwa i władzy. „Acting out” w języku polskim można przetłumaczyć jako wyładowywanie emocji przez działanie lub działanie w sposób nieadekwatny do sytuacji.
Mechanizm obronny acting out polega na wyrażaniu emocji które mogłyby wywołać dyskomfort lub lęk w sposób najczęściej nieakceptowany społecznie. Jest to metoda na uniknięcie nieprzyjemnych stanów emocjonalnych, takich jak np. poczucie winy, smutek czy gniew. Jednostka, która korzysta z mechanizmu obronnego acting out, unika analizy swoich emocji i nie angażuje się w proces myślowy związany z przyczyną ich wystąpienia. Acting out przejawia się głownie poprzez impulsywne zachowania mające na celu niedopuszczenie do uświadomienia sobie emocji towarzyszących przeżywanym zdarzeniom lub doświadczanym sytuacjom. W chwili, gdy jednostka odczuwa napięcie emocjonalne lub stres, może uciekać się do acting outu jako sposobu na rozładowanie tych emocji. Często zachowania te są agresywne i niezgodne z normami społecznymi, co może prowadzić do problemów interpersonalnych i trudności w relacjach z innymi ludźmi oraz problemów wynikających z nieprzestrzegania prawa.
Cechy zachowań acting out
- Acting out może być wynikiem trudnych emocji, które osoba nie potrafi wyrazić słowami. Zamiast tego wyraża te emocje poprzez działania, które często są impulsywne i niekontrolowane.
- Osoba działająca impulsywnie nie stosuje efektywnych mechanizmów obronnych ani nie posiada zdolności do samoobserwacji, które pomogłyby jej radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi.
- Acting out może przybierać różne formy, takie jak agresja fizyczna, wybuchy złości, picie alkoholu lub zażywanie narkotyków, ryzykowne zachowania seksualne czy autoagresja.
- Pojęcie acting out jest często używane w kontekście psychoterapii, aby opisać sytuacje, w których pacjent wyraża swoje emocje lub konflikty poprzez nieodpowiednie zachowania w terapii. Psychoterapeuci starają się zrozumieć przyczyny tych zachowań i pomagać pacjentowi w bardziej konstruktywnym wyrażaniu swoich uczuć.
- Acting out może być wyzwaniem w terapii i życiu codziennym. Często wymaga interwencji psychoterapeuty lub specjalisty, aby pomóc osobie zrozumieć swoje emocje, znaleźć bardziej adaptacyjne sposoby wyrażania ich i radzenia sobie z konfliktami.
Zachowania acting out mogą prowadzić do trudności i negatywnych konsekwencji, szczególnie jeśli zachowania te są destrukcyjne lub powodują szkody dla samej osoby lub innych. W psychoterapii istotne jest zrozumienie i praca nad rozpoznaniem przyczyn i sposobów zarządzania acting out.
Skutki zachowań acting out
Nadmierne korzystanie z mechanizmu obronnego acting out może prowadzić do nasilenia się problemów oraz ich utrwalenia. Dlatego też ważne jest, aby osoby, które często wykorzystują ten mechanizm obronny, szukały pomocy specjalisty, aby nauczyć się radzić ze swoimi emocjami w bardziej adekwatny sposób. Przykłady dysfunkcjonalnego używania acting out to kompulsywne masturbowanie się, bądź też reagowanie natychmiastową agresją na krytykę.
Acting out może być objawem niepanowania nad swoimi emocjami, braku umiejętności ich kontrolowania, bądź też niezdolności do wyrażania ich w bardziej adekwatny sposób. W psychoterapii acting out jest traktowany jako sygnał wskazujący na potrzebę pomocy i pracy nad emocjonalnymi trudnościami pacjenta.
Przykłady acting out
Przykłady zachowań acting out obejmują zachowania o charakterze kryminalnym, impulsywne działania, nagłe wybuchy złego nastroju, zadawanie sobie fizycznego bólu poprzez uszkadzanie ciała w celu złagodzenia napięcia spowodowanego np. depresją lub lękiem, stałe sięganie po leki, narkotyki, odczuwanie przyjemności z własnych porażek, a także aktywność o charakterze perwersyjnym.
- osoba uzależniona od hazardu, w sposób kompulsywny grająca w pokera
- nastolatek, który nie zgadza się z zasadami rodziców może zacząć wagarować ze szkoły lub angażować się w zachowania buntownicze
- czyny chuligańskie np. chuligani używający kijów baseballowych do pobicia przypadkowej osoby
- dziecko, które nie dostaje tego, czego chce w sklepie z zabawkami w efekcie frustracji może rzucić się na podłogę, głośno płakać i kopać nogami
- nastolatek, z którym zerwała dziewczyna, zaczyna sprawiać kłopoty w celu przyciągnięcia uwagi dorosłych
- zamiast spokojnie omówić problem, jeden z partnerów wszczyna kłótnię, wychodzi z pokoju trzaskając drzwiami lub podejmuje inne dramatyczne działania
- rzucanie przedmiotami jako sposób na wyrażenie frustracji w efekcie bycia zdenerwowanym na kogoś
- zestresowany pracownik zaczyna krzyczeć na współpracowników, używając sarkastycznych uwag lub podejmuje inne zachowania nietypowe dla niego
- reagowanie natychmiastową agresją w odpowiedzi na krytykę
- trudne zadanie może sprawić iż, uczeń zaczyna zakłócać lekcję, głośno rozmawiać, odmawiać udziału lub podejmować inne działania zakłócające, aby uniknąć skonfrontowania się z zadaniem
- kompulsywne masturbowanie się.
