Nastrój można zdefiniować jako doświadczenie afektywne o umiarkowanym czasie trwania (co najmniej kilka minut), niezwiązane z obiektem lub związane z quasi obiektem, obejmujące trzy wymiary rdzennego afektu: pobudzenie napięciowe, pobudzenie energetyczne, tonus hedonistyczny.
Watson i Tellegen (1988) zaprezentowali dwuczynnikowy model, w skład którego wchodzi pozytywny i negatywny afekt. Terminy te rozumiane są jako pobudzenie o określonej walencji. Chociaż terminy Pozytywny Afekt i Negatywny Afekt mogą sugerować, że te dwa czynniki są wobec siebie w opozycji (silnie negatywnie skorelowane), to badania tego nie potwierdzają. Autorzy ci definiują Negatywny Afekt jako ogólny stan subiektywnego cierpienia i nieprzyjemnego zaangażowania, do których zaliczają się różnorodne awersyjne rodzaje nastroju. Niski poziom Negatywnego Afektu jest stanem wyciszenia i spokoju. Afekt Pozytywny określa stopień w jakim osoba doświadcza pobudzenia zwyczajowo łączonego z odczuwaniem przyjemności.
