Psychoza schizoafektywna to stan psychiatryczny, który łączy objawy psychozy, takie jak omamy (halucynacje) i fałszywe przekonania (urojenia), z objawami zaburzeń afektywnych, takimi jak depresja lub mania. Jest to złożone zaburzenie, które łączy cechy schizofrenii i zaburzeń afektywnych (takich jak depresja lub zaburzenie afektywne dwubiegunowe), określanie jest również jako – zaburzenia schizoafektywne.
Osoby z psychozą schizoafektywną mogą doświadczać epizodów psychozy, które mogą obejmować omamy słuchowe, wizualne, zapachowe lub dotykowe, oraz urojenia, takie jak urojenia prześladowcze lub megalomaniczne. Mogą również występować symptomy depresji, takie jak smutek, utrata energii, utrata zainteresowania lub przyjemnością w życiu oraz zaburzenia snu. Alternatywnie, osoba może przejawiać epizody manii, charakteryzujące się wysokim nastrojem, nadmierną aktywnością, pobudzeniem psychoruchowym i zmniejszoną potrzebą snu.
Diagnoza psychozy schizoafektywnej jest oparta na obserwacji i ocenie przez doświadczonego psychiatrę, który analizuje obecność objawów psychozy i zaburzeń afektywnych przez określony czas. Istnieją różne typy psychozy schizoafektywnej, takie jak typ mieszany (występujące jednocześnie objawy psychozy i zaburzeń afektywnych) lub typ z przewagą epizodów nastrojowych (głównie występujące epizody manii lub depresji).
