Zgodnie modelem zawierania kontraktu zaproponowanym przez Johna Enright’a, kontrakt terapeutyczny jest umową zawartą przez psychoterapeutę i klienta, która dokładnie precyzuje warunki w jakich będą odbywały się spotkania terapeutyczne oraz jaki będzie cel tych spotkań. Warto zaznaczyć, iż terapeuta zawierając kontrakt nie powinien w nim gwarantować klientowi osiągnięcia celu terapeutycznego, gdyż sukces terapii jest zdecydowanie uzależniony od postawy i aktywności klienta. Tak rozumiany kontrakt jest umową gwarantującą klientowi rzetelne działanie terapeuty nie gwarantując jednocześnie, że obrany cel zostanie osiągnięty. Zawarcie kontraktu terapeutycznego znacznie zwiększa efektywność terapii, związane jest to z określeniem granic skuteczności określonego podejścia. Umożliwia on rozpoznanie w trakcie terapii sytuacji, w których można zastosować bardziej skuteczne podejścia terapeutyczne.
Kontrakt reguluje tak podstawowe sprawy jak czas oraz miejsce odbywających się sesji, aż po zobowiązania ze strony klienta, że np. w czasie terapii nie popełni samobójstwa bądź też, że nie będzie zażywał środków psychoaktywnych. Pięć kroków zaproponowanych w modelu Enright’a służyć ma przede wszystkim zmaksymalizowaniu szans na skuteczne interwencje ze strony terapeuty. Praca nad zmniejszaniem oporu, zwiększaniem świadomości pacjenta, umożliwianiem mu wglądu w jego własną sytuację, wzięciem odpowiedzialności za obecność na sesjach terapeutycznych, gotowość do określenia problemowego obszaru, zaakceptowanie terapeuty jako osoby mogącej pomóc oraz sprawdzenie czy klient ma świadomość, że zmiana uzyskana w procesie terapii może spowodować, iż będzie musiał stawić czoła innym problemom – to zasadnicza idea modelu kontraktu terapeutycznego Enright’a.
